Atijd al nieuwsgierig naar Zuid-Amerika wou ik (Nathalie) er graag naar toe, maar aangezien ik nog nooit buiten Europa was geweest besliste ik om een georganiseerde reis te boeken. Het werd mijn enige groepreis tot nu toe: een trans-Andes, met de hoogtepunten van Peru, Bolivië en Chili!

Verslag:

Het was een hele trip naar Peru: na een vlucht van Brussel naar Madrid en een intercontinentale vlucht naar Lima namen we een aansluitende vlucht naar Cusco, de Incahoofdstad. Cusco ligt op een hoogte van 3360m, we happen dan ook naar adem toen we uit het vliegtuig stapten. 

In Cusco namen we de tijd om de binnenstad te verkennen en te wennen aan de hoogte.

Vanuit Cusco namen we de trein naar Aguas Calientes, we zien het landschap steeds veranderen tijdens de treinrit. Ons doel was Machu Picchu, de UNESCO beschermde stad van de Inca's, gelegen in een indrukwekkende omgeving. Machu Picchu maakt indruk, maar zeker ook het panorama rondom deze Inca-stad met zijn groene spectaculaire rotsen.

Terug in Cusco namen de bus naar Puno, een stad op 3860m hoogte aan de oevers van het Titicacameer. Onderweg stopten we bij de ruines van een Incastad. 

We reisden nog verder en staken de grens over met Bolivië, ons reisdoel vandaag is het stadje Copacabana. We namen nog de tijd om het stadje te bezichtigen en door de verlaten straten te slenteren. De volgende ochtend vertrokken we per boot vanuit de haven naar het noordelijke deel van Isla del Sol, een eiland in het Titicacameer. De trip per boot duurt ongeveer 2,5u, maar er is genoeg te zien onderweg, ondermeer de besneeuwde toppen van het Andesgebergte in de verte.

Op het eiland maakten we een lange wandeling naar de Chincana ruïnes, La Pisada del Sol (afdruk van de zon), La Rocca Sagrada (de heilige rots) en we bezochten het goudmuseum. Vanaf de zuidkant van het eiland vaarden we terug naar Copacabana.

We reisden verder over de uitgestrekte Antiplano naar het Andesgebergste waar we een driedaagse trektocht maakten in het Cordillera-Real gebergte. Onder leiding van een lokale gids die duidelijk meer aan de hoogte gewend is dan wij deden we een meerdaagse trektocht. Door de hoogte was het vaak puffen en blazen! 

Tijdens deze tocht hadden we vaak zicht op de Huayana Potosi (6088m). We zagen ook enkele blauwe gletsjermeren, dorre hoogvlaktes en enkele kuddes wilde lama's. Het hoogste punt dat wij aandeden tijdens deze trek was 5120m. Tijdens deze trek sliepen we in tenten. Maar de nachten zijn koud op deze hoogte, we waren dan ook blij om 's avonds na een warme coca-thee in onze slaapzak te kruipen.

Na de trektocht werden we opgepikt door jeeps om naar La Paz af te reizen. Het was een indrukwekkende rit over een stuk van de Zongopas. We reden op smalle bergwegen langs diepe afgronden, soms slikken dus.

In La Paz hadden we een vrije dag om de stad te bezoeken en op souvenierjacht te gaan in de kleine straatjes.

We gingen richting Amazonegebied. De volgende ochtend namen we een binnenvlucht naar Rurrenabaque.

In het kleine stadje namen we een uitgebreid ontbijt waarna we met jeeps dieper de jungle inrijden. We verbleven hier 3 nachten in een ecolodge en namen uitgebreid de tijd om de echte jungle en tropische fauna te ontdekken. We gingen in een moeras op anaconda-jacht, zwommen met zoetwaterdolfijnen, vissen op piranhas maar keken vooral onze ogen uit want langs de waterkant zagen we kaaimannen, capybarra's, aapjes, schildpadden, wilde zwijnen en vele vogels in allerlei kleuren en vormen. 

We reden terug naar Rurrenabaque om van daaruit terug te vliegen naar La Paz. Het werd een spectaculaire vlucht met een mooi zicht over de besneeuwde toppen van het Andesgebergte.

We reisden door naar Potosi, de stad ligt zeer hoog, op 4090m, en claimt dan ook de hoogst gelegen stad ter wereld te zijn. Aan de vele historische gebouwen konden we zien dat dit eens een rijke stad was door al het zilver dat gedelfd werd in de mijnen.

Voor ons bezoek aan een nog actieve mijn kochten we cocabladeren, pure alcohol en sigaretten en ook enkele staven dynamiet. We trokken een beschermingspak en laarzen aan en zetten een helm met een carbidlamp op en daalden af in de donkere diepe mijn. Het was af en toe kruipen, klimmen en onszelf door smalle gangetjes persen om af te dalen tot bij El Tio the Devil, waar we een offer brachten voor deze beschermer van de onderwereld. Iets verder in de mijn brachten we dynamiet tot ontploffing om zelf aan te voelen wat een kracht dit heeft. 

We waren opgelucht als we terug de buitenlucht zagen en hebben veel respect voor de nog vele actieve mijnwerkers in Potosi.

We reisden door naar Uyuni, het vertrekpunt van onze meerdaagse over de zoutvlaktes. 

We bezochten Colchani waar souveniers van zout verkocht worden, we keken ook naar het proces tot het vervaardigen van keukenzout. Daarna reden we over de immense Salar de Uyuni en bezochten het Zout Hotel en het eiland Incahuasi waar we een korte wandeling maakten tussen de gigantische cactussen en vulkanische rotsen. We reden door over de Salar naar Coqueza of Tahua, een klein dorpje waar we de nacht zouden doorbrengen in een zouthotel.

We reden verder en zagen in de verte de Ollagüe vulkaan liggen. De rit ging verder met een stop langs Laguna Canapa, Laguna Hedionda en Laguna Chiarkota. We gingen ook de Siloli woestijn en de stenen boom bezichtigen, dit is een rotsformatie van 8 meter hoog gevormd door de wind. 

De dag eindigt bij een lodge aan de Laguna Colorado waar we overnachten.

Op de laatste dag bezochten we de geisers en warmwaterbronnen. Laguna Verde en de Licancabur vulkaan waren onze laatste bezienswaardigheden voor we aan de grens met Chili komen. In Hito Cajon steken we de grens over en reizen we verder naar San Pedro de Atacama in Chili. 

Daar bezochten we de mooie rotsformaties van de Maanvallei in de Atacamawoestijn.

We reisden verder naar Calama waar we aan de terugreis naar Brussel begonnen. We hadden nog een tussenstop in Santiago en konden de stad nog bezichten. Nadien hadden we een 14-uur durende nachtvlucht naar Madrid en dan een laatste vlucht naar België. En hiermee kwam een zeer mooie reis ten einde!